Wat niet EEN IS, wordt VER-ZOEND

Auteur: 

  • Eddy
EDDIS
06/07/20

Vandaag 6 juli is het, zo las ik het gisteren in de zondag,  “wereld KUS dag”… en ja dat doet mij dan dadelijke denken en herinneren aan die laatste zoen…  Ik heb er nog niet zo lang geleden iets moois over gelezen én zelfs een tekst over gemaakt..
Tijd om hem via EDDIS te delen!  

DE KUS
Sprakeloze communicatie …

Is er iets zaliger dan een kus? (Misschien moet je je ogen even dicht doen…)
NIETS is dichterbij. In die zoen, mijn ‘zoen’ druk ik mijn nabij-zijn uit… Ik ben aanwezig en weet tegelijkertijd dat mijn partner aanwezig is … De KUS herleidt de afstand tot NUL, tot de absolute limiet. Alle vreemdheid en verwijdering lossen er zich IN op. Het is zo intens, zijn oorsprong is intens. Zijn herinnering roept intensiteit op… ja toch!  Het voelt van kop tot teen en zindert nog zéér lang na…

Wat men in ‘woorden’ wil uitdrukken – het onuitdrukbare, het woordeloze – verhevigt zich in die kus en komt daar tot stilte. Hevigheid die uitdeint in het oneindig veld van die ‘ene’ andere, die speciale vrouw. In zo’n zoen is men sprakeloos en toch is er géén vollere communicatie. Men deelt elkaars intimiteit. Men geeft zich ‘OVER’, brengt de grenzen van de huid bij elkaar en overschrijdt ze. Dat is KWETSBAARHEID!  Men biedt zijn wang, men drukt de kwetsbare lippen op die van de ander, men gaat de grens van buiten en binnen voorbij.  Door de kus dringt men binnen in het ‘wezen’ van die ene andere én wordt er ontvangen. De zoen heft ALLE ONDERSCHEID op. Hij/zij is de ‘inleiding’ naar de éénheid, één geleider. “Wat niet een is, wordt VER-ZOEND” …    

Verliefdheid is de grandioze poort naar deze eenheid … naar de ‘zielsverwantheid’
‘Two becomes one’, men wordt één TEAM, men ziet de ‘soul’… de ZIEL.

De zoen is ook de spiegel van het eigen innerlijke. DAT binnen het aandachtsveld brengen ontredderd ONS tegenover onszelf en tegenover die andere. Het is CON-FRONT-EREND!
Men brengt zich vlak bij de andere… In ons ‘zoengedrag’ laten we NIET zomaar om het even wie toe. Het is een ‘TETE à TETE’… iets tussen twee bijzondere mensen. Iets dat INDERDAAD boven ‘TWEE’ uittilt naar ‘EEN’

Voor je spiegel staan van je zoenen is de vraag aandurven naar je aandacht om aanwezig te zijn. Hoe nabij ben ik… durf ik… voorwat, voorwie en waarvoor ben ik bang… WAAROM durf ik niet …     

Aantal keer bekeken

1364