Kijk naar de uitweg, niet naar de muur
In een slipcursus leer je het meteen: kijk niet naar het obstakel, maar naar de uitweg. Wie naar de muur staart, rijdt er recht op af. Wie zich richt op de vrije baan, stuurt zijn lichaam en geest als vanzelf die kant op.
Motorrijders weten het ook: hou je blik op het einde van de bocht. Niet op de kiezel of greppel die je zou kunnen doen uitglijden.
En in het leven?
Daar doen we vaak net het tegenovergestelde.
We staren naar het risico, het conflict, het onvermogen. We blijven hangen in wat er misging of mis kan gaan.
Ook in familiebedrijven zie je dit regelmatig terug:
Op het moment van opvolging kijkt men vaak naar alles wat fout kán lopen. Naar de spanningen die kunnen ontstaan. Naar het verlies van controle, het verschil in visie, of de angst om los te laten.
Maar wie zijn blik niet durft te verleggen naar de bestemming — een gedragen toekomst, continuïteit, nieuw leiderschap — dreigt verstrikt te raken in stilstand.
Simon Sinek zei: "Verlang niet naar het stoppen van oorlog, maar naar vrede." Zie kort filmpje
https://youtube.com/shorts/X63rSUUY8y4?feature=share
Anders gezegd:
Staar je niet blind op de obstakels, maar zie de horizon.
Verlies het licht niet uit het oog, ook als de tunnel nog lang lijkt.
Laat het kompas niet leiden door angst, maar door betekenis.
De richting waarin we kijken, bepaalt de weg die we inslaan.
De weg vooruit ontstaat waar de blik zich richt. Niet vanzelf, niet zonder inspanning — maar wél met richting. Dat vraagt moed. En vertrouwen. Maar het maakt alles anders.
Dus… waar kijk jij naar?
"It is during our darkest moments that we must focus to see the light." Aristoteles
