EEUWIGHEID
dacht je dat al het grootse leven
dat hier op aarde heeft geleefd
ineens totaal is afgeschreven
Ineens geen enkel nut meer heeft?
dat alle liefde die zij gaven
hun wijsheid of hun droefenis
onder de aarde ligt begraven
en dat daar niets van over is?
ze leven verder en ze slapen
niet één moment, geen enkele stond
Hij heeft de mensen niet geschapen
om op te bergen in de grond … 

Auteur: 

  • Toon Hermans
EDDIS
14/01/19

5 weken, niet méér dan 5 weken…

Je houdt het echt niet voor mogelijk, zo onrealistisch, zo oneerlijk, zo hard, zo kwetsbaar kan het leven en onze gezondheid zijn. 62 jaar was onze vriend Luc én na slechts 5 weken opname in het ziekenhuis, (3 weken ziekenhuis en 2 weken op de palliatieve dienst) is hij nu zaterdagochtend om +/- 10.35 uur aan een agressieve hersentumor in diepe slaap overleden. De avond ervoor, in een klein moment van wakkeren alert zijn, kreeg ik nog bij mijn afscheid (hij kom niet zo goed meer praten) een alles zegende knipoog van hem ;o). Dit positieve beeld, zal ik ondanks alle leed en verdriet nooit meer zal vergeten. Dank u Luc.

Luc, was de man van Liliane, de nicht én goede vriendin van mijn partner Jacqueline en omwille van deze vriendschap deden we nog al eens wat leuke dingen. Hij was een leuke intelligente man en ik herinner mij de verschillende fijne uitstappen, etentjes en wandelingen, maar vooral de bijzonder fijne gespreken als mannen onder elkaar. Hij had passie voor zijn werk bij Akzonobel in Nederland en moest daarvoor toch vaak naar het buitenland. Altijd leuk om hem hierover te horen vertellen. Omdat hij erg intelligent was noemde de familie en zijn vrienden hem “de wandelende larousse encyclopedie” want op zowat elke quizvraag kon hij vlotjes antwoorden. Ik zal hem zeker missen…

In al dit verdriet en pijn mag en moet ook gezegd worden dat het personeel en de vrijwilligers van de palliatieve dienst in het Salvator ziekenhuis héél erg hun best hebben gedaan én vooral op een zéér menselijke manier voor Luc en de familie hebben zorg gedragen. Deze mensen verdienen echt een dikke, dikke pluim!

Toch even te veel …
Op minder dan 2 maanden zijn twee mensen in onze nabije omgeving op een zéér plotse manier overleden en geloof mij… het doet echt wat met een mens, met mij … het bepaald onze emoties en zet ons toch ook wel aan het denken. Waarom, voor wat, voor wie, hoezo … maak ik mij nog druk, krijg ik nog stress, maak ik mij nog ziek…

Onze leeftijd en levensfase maakt dat wij méér en méér geconfronteerd zullen worden met mensen, vrienden, kennissen die overlijden en met ouders die op hoge leeftijd komen, met alle (geestelijke) kwallen vandien… Soms zien we zoals bij Luc een erg goede menselijke verzorging, maar én zo zag ik het vandaag nog met de Papa (89) van een andere vriend Rohnny dan weer helemaal niet. Ook al ken ik niet alle feiten, maar het was triestig, erg triestig om te zien hoe de oude man verzorgt werd… en daar beste vrienden, lig ik wel wakker van.

Frank en Luc hopelijk zien jullie elkaar … Warme groetjes van Eddy

Aantal keer bekeken

2710