Vrijdag PSYCHOLOGIE
Nature of nurture
De vraag of NATURE (je aangeboren eigenschappen) of NURTURE (je opvoeding) een grote rol speelt in je ‘ontwikkeling’ is de basis van een van de oudste debatten binnen de psychologie.
Als iemand cognitief goed presteert, zat dat dan gewoon in de genen of komt dat voort uit een kansrijke omgeving?
Het debat over de bijdragen van ‘genetica’ en ‘omgevingsfactoren’ aan de menselijke ontwikkeling is nog niet afgerond, maar de meeste experts zijn het erover eens dat beide factoren een grote rol spelen. Sterker nog, nature en nurture komen door ons hele leven heen steeds weer met elkaar samen. Het meeste onderzoek in dit veld richt zicht tegenwoordig dan ook op de invloed van de ‘genen’ op ‘omgevingsinvloeden’ en andersom. Op sommige fronten wordt het debat nog steeds onderzocht, zoals bij de oorsprong van homoseksualiteit en die van intelligentie.
Tot nu toe is er nog NIET één methode gevonden om alle KRACHTEN die van invloed zijn op onze persoonlijkheid en ontwikkeling duidelijk te krijgen… Bron: NewScientist
Nature-nurture in de filosofie
Het psychologische nature-nurture-debat heeft zijn oorsprong in een filosofische discussie, die gevoerd wordt door empiristen versus rationalisten. Het ‘empirisme’ is een kentheoretische opvatting, die stelt dat alle kennis uit de waarneming, ofwel de zintuiglijke ervaring stamt. Het rationalisme is de contraire opvatting, die stelt dat de mens beschikt over een niet-zintuiglijk vermogen, namelijk de rede of ratio, waarmee het individu, los van de ervaring, inzicht kan verwerven. In minder expliciete vorm kan dit onderscheid al worden gevonden bij de Griekse filosofen Plato en Aristoteles:
Volgens PLATO kon de mens deelkrijgen aan een Ideeënwereld, waarin de Ideale Vormen van alle zijnden eeuwig bestaan. De waarnemingen die het individu verwerft in de zintuiglijke werkelijkheid zijn slechts schijn, een afspiegeling van de Ideale Vormen. Plato introduceert in dit verband de term anamnese. Volgens deze leer verblijft de individuele ziel, voordat deze geboren wordt, in de Ideeënwereld.
Volgens ARISTOTELS zijn de waarnemingen die het individu verwerft in de zintuiglijke werkelijkheid het ultieme beginsel van kennis. De ideeën worden ("slechts") verkregen door abstractie uit de zintuiglijke werkelijkheid. Aan deze theorie wordt de term tabula rasa gerelateerd. Volgens deze leer wordt de individuele ziel als een "onbeschreven blad" geboren.
Het empirisme is in de modernere tijd voor het eerst weer adequaat geformuleerd door de Engelse filosofen David Hume, John Locke en George Berkeley. Rationalisten waren onder meer René Descartes, Benedictus de Spinoza en Gottfried Wilhelm Leibniz. Een synthese tussen beide opvattingen werd voor het eerst gerealiseerd door de Duitse filosoof Immanuel Kant die beweerde een nieuwe plaats te hebben ingeruimd voor 'het geloof' binnen de rationaliteit.
Thomas Szasz
De filosoof en psychiater Thomas Szasz heeft een uitgesproken mening over nature versus nurture. Hij heeft een heel levenswerk besteed aan de psychiatrie, en in het bijzonder aan criminaliteit.
Een van zijn belangrijke bevindingen uit interviews met duizenden gevangenen is dat zij niet echt door hun omgeving in de criminaliteit zijn beland. Voor de overgrote meerderheid geldt dat zij, op een bepaalde leeftijd, een bewuste keuze hebben gemaakt, dat het leven voor hen gemakkelijker zou zijn als ze gingen nemen van anderen, eerder dan er zelf voor te werken. Ze maakten dus een bewuste keuze om hun medemens als prooidier te gaan beschouwen. Hij vond geen enkele basis voor het idee dat sommige mensen aangeboren criminelen zouden zijn. En evenmin dat mensen crimineel werden doordat de omgeving hen ertoe dwong.
Andere theorieën staan daar echter tegenover. Zo is er in de Verenigde Staten een overeenkomst geconstateerd tussen de legalisering van abortus en de daling van de criminaliteit 15 tot 20 jaar later, wat suggereert dat omstandigheden wel degelijk een verschil uitmaken. Meer lezen: Nature-nurture-debat - Wikipedia
