Omdenken…
Wat als het probleem de bedoeling is?
De aandachtig lezer zal wel weten dat ik het regelmatig heb over ‘omdenken’
Maar wat is omdenken nu eigenlijk? Voor wie het (nog) niet kent: een manier van ‘denken en doen’ waarmee je van een probleem een mogelijkheid maakt. Je lost het probleem dus niet op, je probeert het niet weg te werken, maar je maakt van het probleem een nieuw mogelijkheid. Als de wind waait kun je windschermen plaatsen, je kunt ook windmolens bouwen.
Omdenken … hoe doe je dat?
Het paradoxale is: omdenken begint niet met een doel, een visie of een stip aan de horizon, omdenken begint niet met wat je wél wilt, het begint altijd met wat je NIET wilt: een probleem. Wat is onze eerste reflex als we met een probleem geconfronteerd worden? We willen er van af. We zijn geneigd er ‘ja-maar’ tegen te zeggen. Soms lukt dat prima, maar soms ook niet.
En wat dan? Het bijzondere van omdenken dat je op zo’n moment niet ‘ja-maar’ zegt tegen het probleem, maar ‘ja’. Je accepteert het. En door het te accepteren beschik je over het magische vermogen op precies datzelfde moment een probleem te TRANSFORMEREN tot een FEIT… Een gegeven…
Omdenken is echter niet passief of berustend, maar actief: door tegen dit feit vervolgens ‘Ja-en’ te zeggen, door het te omarmen en door er in mee te bewegen, kun je in sommige gevallen van een probleem een mogelijkheid maken.
Om het eenvoudig te zeggen: met omdenken kijk je niet naar hoe ‘de dingen zouden-moeten-zijn’, je kijkt naar hoe ‘de dingen zouden-kunnen zijn’.
Omdenken … is dat makkelijk?
Nee. Integendeel. Ons brein is namelijk voorgeprogrammeerd om problemen op te lossen, omdat we allemaal verwachtingen hebben van hoe de dingen zouden-moeten-zijn. Men heeft dat al boeken over geschreven.. maar nu willen we je een hulpmiddel meegeven: de wondervraag van omdenken: Wat als het probleem de bedoeling is ?
Nieuwsgierig? Zie Omdenken
