Authenticiteit is flauwekul?
Jezelf zijn en dat nadrukkelijk aan anderen tonen, is een paradox. Hoe meer je je ermee bezighoudt, hoe meer je gekunsteld bezig bent.
Vroeger was je eerste indruk van groot belang om bij een ontmoeting met een dier of soortgenoot snel te onderkennen: is die ander ‘oké of niet oké’? Ziet de andere me als voedsel of niet? Kan ik blijven staan of wordt he héél hard weglopen? Ons gedrag tegenover een ander wordt in het algemeen beïnvloed door onze verwachtingen van de andere. Vind je iemand dom, dan ga je geen ingewikkelde vragen stellen. Maar daarmee bevestig je je eerste indruk. Je ontneemt iemand daardoor de gelegenheid de eerste indruk te ontkrachten. Tegen aantrekkelijke mensen doen we aardig, zodat ze aardig terug doen.
Dus wat is echt? Ieder gedrag is tot op zekere hoogte een reactie op het gedrag van andere mensen. Zo kun je jezelf aanzetten om verschillend gedrag te vertonen in verschillende situaties, bijvoorbeeld op het werk een harde manager en privé een schoothondje. Twee kanten, één persoon, één zelf. Is zo iemand dan authentiek zichzelf? ‘Ja’ vindt Roos Vonk,’ want alle mensen hebben een ingebouwd verlangen naar een verbondenheid met anderen en vanuit dat verlangen kunnen we situaties aanvoelen om ons op een bepaalde manier op te stellen.
Reageren vanuit een bewuste keuze gebaseerd op het verlangen ‘zo wil ik zijn’ maakt je optreden authentiek..
